fbpx

„Við erum gosið! Við erum stormurinn!“

Heim / Fréttir / „Við erum gosið! Við erum stormurinn!“

Hundruðir mættu í Ljósagönga UN Women sem fór fram í kvöld á alþjóðlegum baráttudegi Sameinuðu þjóðanna gegn kynbundnu ofbeldi. Dagurinn markar upphaf 16 daga átaks gegn kynbundnu ofbeldi sem UN Women á Íslandi ásamt öðrum félagasamtökum hér á landi eru í forsvari fyrir.

Yfirskrift Ljósagöngunnar í ár var – Höfum hátt.

Kyndilberar Ljósagöngu UN Women í ár voru Anna Katrín Snorradóttir, Glódís Tara, Halla Ólöf Jónsdóttir og Nína Rún Bergsdóttir og flutti Nína Rún hugvekju fyrir þeirra hönd. Þær spiluðu aðalhlutverk í atburðarásinni sem leiddi til ríkisstjórnarslita og er þetta í fyrsta skiptið sem þær koma allar saman síðan #höfumhátt fór af stað í sumar eftir að Robert Downey var veitt uppreist æra af íslenskum yfirvöldum.

Hér fyrir neðan má lesa hugvekju Nínu Rúnar.

Við erum hér útaf leyndarmáli sem er ekki lengur leyndarmál. Ég og stelpurnar sem standa mér við hlið, Anna, Glódís og Halla, vorum allar misnotaðar kynferðislega af sama manninum þegar við vorum allar yngri en 17 ára. Afhverju var það leyndarmál? Af því að samfélagið ákvað það. Hrútarnir ákváðu það. Í meira en áratug lá skömmin hjá okkur. Skömm sem leiddi til sjálfsskaða, fíkniefnanotkunar, áfalla-streitu-röskunar og tilraunar til sjálfsvígs – allar flosnuðum við frá námi. Skömm okkar hefur haft ótrúleg áhrif á allt okkar líf. Gerandinn fékk aðeins þriggja ára dóm. Hann sat inni í tvö ár og býr núna í villu á Spáni.

Við stóðum upp þegar þessi maður sótti um að fá æru sína uppreista í þeim tilgangi að öðlast lögmannsréttindi sín aftur. Réttindi sem dæmd höfðu verið af honum fyrir að brjóta á okkur. Við gátum ekki lengur þagað. Ljóstra þurfti upp um leyndarmálið. Andmælalaust fékk hann æruna til baka. Það virtist honum eins auðvelt og að fá aðgang að Netflix. Lög og reglur kváðu um að þrátt fyrir að hann hafi aldrei sýnt iðrun yfir því sem hann gerði – aldrei viðurkennt það sem hann gerði – þá treysti samfélagið honum til að gegna starfi þar sem hann á að „efla rétt og hrinda órétti“. Við ákváðum að sækja okkar rétt með því að hafa hátt.

Okkur var nefnilega sagt að við ættum að sætta okkur við að svona væri nú bara heimurinn. Svona væri nú bara kerfið. Það er ekki heimur sem við sættum okkur við. Ekki kerfi sem við viljum lifa við. Ekki frekar en annað kerfis- og kynbundið ofbeldi eða þöggun. Okkur var sagt að vera ekki með vesen og fyrirgefa – því nóg hefði verið lagt á aumingja manninn. Þingmaður sakaði okkur um að vera ofbeldishneigðar þegar við báðum um sjálfsagðar upplýsingar. Hann hélt því fram að við vildum berja á þeim sem mæltu með því að brotamanninum væri lyft í yfirburðastöðu í þjóðfélaginu.

Fyrir opnum tjöldum fórum við fram á að ráðherrar gæfu okkur svör við því hvernig á öllu þessu stæði. Sumir ráðherrarnir þögðu meðan aðrir neituðu að veita okkur upplýsingar. Svo þegar hið sanna kom í ljós sprakk ríkisstjórnin. Jafnvel þá var haldið áfram að snúa út úr fyrir okkur. Hvers vegna fáum við ekki viðurkenningu á því að okkur var gert erfitt að segja sögu okkar? Hvers vegna siguðu opinberir aðilar starfsmönnum sínum á erlenda fjölmiðla til að ritskoða kvenfrelsissögu Íslands? Enn eru ekki allar upplýsingar um uppreist æru komnar fram. Enn mega iðrunarlausir barnaníðingar sinna lögmannsstörfum. Enn virðast ráðherrar leyndarhyggjunnar ætla að príla upp í stólana sína í ráðuneytunum. Hvernig eigum við að treysta þeim fyrir framtíð okkar og barnanna okkar? Við viljum að þeir í minnsta lagi ávarpi okkur sem jafningja áður en lengra er haldið. Við viljum að kynferðisbrot séu tekin alvarlega og samfélagið komi sér saman um að reisa brotaþola við.
Fólk í öllum stjórnmálaflokkum verður fyrir kynferðisofbeldi. Fólk af öllum stéttum verður fyrir kynferðisofbeldi. Hættum að halda með stjórnmálaflokkum eins og fótboltaliðum. Sameinumst um að rétta af kynbundin launamun og stöðvum kynbundið ofbeldi. Hreinsum beinagrindur barinna kvenna út úr skápunum og byrjum upp á nýtt. Vörpum ljósi á tækin og tólin sem notuð eru til að halda okkur niðri. Göngum þá ljósagöngu áfram í hversdagslífinu.

Við vitum um fleiri brotaþola sem ekki hafa skilað skömminni og þessvegna höfum við hátt, og við munum hafa hátt þangað til að stjórnarskránni verður breytt og enginn þarf að ganga í gegnum það sama og við höfum þurft að ganga í gegnum. En Höfum Hátt er ekki bara okkar, heldur líka ykkar. Kvenna, karla, mæðra, feðra, systra og bræðra. Nú höfum við tækifæri til að breyta því hvernig samfélagið okkar tekur á kynferðisofbeldi… Hvernig samfélag viljum við fyrir börnin okkar?

Við brotnum ekki undan storminum og mótlætinu. Við viljum réttlæti! Við erum gosið! Við erum stormurinn!

Related Posts